Kitap hakkında: 1979 / Üç arkadaş: George, Harris ve Jay (Jerome'un kısaltması) bir gezi teknesine binmeyi planlıyor Thames nehrine yolculuk. Çok eğlenmek, sağlıksız iklimi olan Londra'ya biraz ara verip doğayla bütünleşmek niyetindeler. Nehir boyunca yapılan bir yolculukla ilgili anlatının akışında yazar boncuklar gibi gündelik olaylar, anekdotlar, komik maceralar diziyor ve sonunda güvenli bir şekilde Londra'ya varıyorlar, burada bir restoranda mükemmel bir akşam yemeği onları hayatla uzlaştırıyor ve Gerçek İngiliz mizahının ne olduğunu bilmek istiyorsanız (evet, evet, böyle bir şey var), Jerome K. Jerome ve romanı “Kayıkta Üç Adam” tam olarak budur. Bu gerçekten muhteşem bir hikaye; yazarı, eserinde iddia ettiği tek şeyin, hakkında konuştuğu her şeyin doğruluğu olduğunu iddia ediyor. Yani, üç İngiliz beyefendi (ve bir köpek) devam edecek. sağlıklarını iyileştirmek ve günlük hayata biraz ara vermek için nehir boyunca bir gezi. Ve elbette, bu kısa özette tartışılamayan pek çok ilginç olay onların başına gelir. Ancak yazarın ve arkadaşlarının kelimenin tam anlamıyla her önemli hakkında onlarla birlikte yorum yaparak anlattığı hikayeler daha şaşırtıcıdır ( ve o kadar da önemli değil) olay. Bu hikayelerin kahramanları, birçok akrabamın, yakın ve uzak tanıdıklarımın ayrıntılarına o kadar benziyordu ki, kitabı ilk okuduğumda, on dokuzuncu yüzyılda yaşayan bir İngiliz beyefendinin hepsini nasıl bildiğine hayret ettim. Ve ancak o zaman, çok daha sonra, on dokuzuncu yüzyıldaki bir İngiliz'in çağdaşlarının, yirmi birinci yüzyıldaki herhangi bir gelişmiş ülkede yaşayanlardan tamamen farklı olmadığı gerçeğine dikkat etmeye başladım. ! Bana inanmıyorsanız, "Teknedeki Üç Adam, Bir Köpeği Saymamak" romanını okumayı deneyin; kişisel olarak tanıdığınız insanlara tamamen benzeyen karakterlerin kesinlikle olacağına dair beşe bir bahse girmeye hazırım ( eğer sen değilsen). Dürüst olmak gerekirse hiçbir kitapta buna benzer bir şey görmedim. Ama ben tamamen farklı nedenlerle “Teknede Üç ve Köpek” kitabını öneriyorum. Kahkaha elbette iyi ve faydalıdır, ancak hiç de komik olmayan hayatımızda komik olanı görebilmek çok daha faydalıdır. Ben de bazen, kendimi aşırı bir sıkıntı içinde bulduğumda, aniden Jerome K. Jerome'un hikayelerinin kahramanlarının zaten benzer durumlarda bulduklarını hatırlıyorum ve gülebildiğim için her şeyin o kadar da kötü olmadığını anlıyorum. Sanatçı I. M. Semenov'un illüstrasyonları